حلقه گمشده سردردهای میگرنی کشف شد
سرشیر: خراسان رضوی نتایج تحقیق جدید روی موش ها، مسیر ناشناخته قبلی بین مغز و اعصاب محیطی را کشف کرد که می تواند ارتباط بین علایم اورا و سردردهای میگرنی را توضیح دهد.
سال ها، دانشمندان متعجب بودند که چگونه میگرن می تواند موجب ایجاد هاله شود، علایم عصبی کوتاه مدت که قبل یا در طول میگرن ایجاد می شوند.
هم اکنون، تحقیق بر روی موش ها نشان میدهد روش تازه کشف شده که در آن مغز با اعصاب محیطی صحبت می کند، ممکنست پاسخگو باشد.
نتایج تحقیقات جدید نشان داده است که چگونه موج گسترده ای از اختلال و جریان مایع در مغز موجب سردرد می شود و علایم عصبی را با هاله میگرن مرتبط می کند.
این تحقیق همین طور پروتئین های جدیدی را شناسایی کرده است که می توانند به عنوان پایه ای برای داروهای جدید میگرن عمل کنند.
مایکن ندرگارد، مدیر مرکز نورومدیسن دانشگاه روچستر نیویورک و نویسنده ارشد این مقاله گفت در این تحقیق، ما تعامل بین سیستم عصبی مرکزی و محیطی ناشی از افزایش غلظت پروتئین های آزاد شده در مغز را در طول دوره ای از دیپولاریزاسیون مشخص کردیم، پدیده ای که مسئول هاله در رابطه با میگرن است.
این یافته ها مجموعه ای از اهداف جدید را برای سرکوب فعال سازی اعصاب حسی برای پیشگیری و درمان میگرن و تقویت درمان های موجود در اختیار ما قرار می دهد.
سالانه بیش از یک میلیارد نفر به میگرن مبتلا می شوند و حدود یک چهارم این میگرن ها با هاله هم راه است. حدودا از هر ۱۰ نفر یک نفر میگرن را تجربه می کند و در یک چهارم این موارد، پیش از سردرد یک هاله ایجاد می شود. این علایم حسی می تواند شامل دیدن نورها و شنیدن صداهایی باشد که وجود ندارند یا احساس گزگز یا بی حسی باشد.
دانشمندان می دانند که این هاله ها با «افسردگی گسترش قشر مغز» مرتبط هستند، امواجی از کارهای غیرطبیعی که مغز را می شویند و نورون های خاصی را موقتا غیرفعال می کنند.
تصور می شود که این امواج به صورتی اعصاب تشخیص درد را در خارج از مغز با آزاد کردن مواد شیمیایی در مایع مغزی نخاعی از بین می برند.
این که دقیقاً چگونه مواد شیمیایی به اعصاب می رسند یک راز بود. حالا دانشمندان مسیری را کشف کرده اند که بوسیله آن برخی مولکول ها می توانند از سد محافظ مغز فرار کنند.
بااینکه هاله ها در مغز ایجاد می شوند اما خود مغز نمی تواند درد را حس کند. در عوض، سیگنال های درد از سیستم عصبی مرکزی (متشکل از مغز و نخاع) به سیستم عصبی محیطی که شامل اعصاب حسی مسئول ارسال اطلاعاتی مانند لمس و درد است، منتقل می شود. تا همین اواخر، روند ارتباط بین مغز و این اعصاب محیطی در میگرن تا حد زیادی یک راز باقی مانده بود.
در تحقیقی پژوهشگران مسیری را که مایع مغزی نخاعی برای خروج از مغز طی می کند، با بزرگ نمایی روی خوشه ای از نورون ها به نام گانگلیون سه قلو بررسی کردند.
تحقیق جدید که روی موش ها انجام شد، مسیر متفاوتی را توصیف و پروتئین هایی را شناسایی می کند که خیلی از آنها هم اکنون اهداف دارویی جدید بالقوه هستند که ممکنست مسئول فعال کردن اعصاب و ایجاد درد باشند.
کارشناسان ۱۲ پروتئین به نام لیگاند را شناسایی نمودند که با گیرنده های روی اعصاب حسی موجود در گانگلیون سه قلو متصل و بطور بالقوه موجب فعال شدن این سلول ها می شوند. غلظت چندین مورد از این پروتئین های موجود در مایع مغزی نخاعی بدنبال فرورفتگی انتشار قشر بیش از ۲ برابر شد.
یکی از این پروتئین ها، پپتید در رابطه با ژن کلسی تونین (CGRP)، است که هم اکنون هدف دسته جدیدی از داروها به نام مهارکننده های CGRP است و هدف آن درمان و پیش گیری از میگرن است.
سایر پروتئین های شناسایی شده در سایر شرایط درد مانند درد نوروپاتیک نیز نقش دارند و احتمالاً در سردردهای میگرنی مهم هستند.
نتایج این تحقیق در مجله Science انتشار یافته است.
منابع
https: //www.earth.com
https: //www.livescience.com
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب