فواید در آغوش گرفتن كودك
به گزارش سرشیر شیر مادر اثرات فراوانی در رشد جسمی كودك دارد، اما خیلی از روانشناسان معتقدند كه دركنار آن، در آغوش گرفتن و بغل كردن كودك هنگام شیر دادن عامل اصلی رشد جسمی و روانی كودك به حساب می آید.
دكتر اسماعیل خوش نظر، متخصص روانشناسی كودك در گفت وگو با ایسنا، درباره قوانین شیردادن به كودكان توضیح می دهد: شیر دادن به كودك از نظر روانشناسی دارای پایه ها و دیدگاه های تحلیلی عمیق و پیچیده ای است. در همین راستا روان درمانگران تحلیلی درباره این مسئله معتقدند كه شیر دادن مبحث اصلی نیست بلكه لمس و در آغوش گرفتن مبحث اصلی رشد جسمی و روانی كودك است كه آنرا تحت تاثیر قرار می دهد.
به قول وی خیلی از روان درمانگران همچون "وینی كات" و "بالبی" درباره تغذیه و رشد كودك گفته اند: در آغوش گرفتن تاثیر زیادی بر روحیه و رشد كودك دارد، به عبارت دیگر تغذیه عامل دوم و در آغوش گرفتن و نگه داشتن كودك (hold) عامل ابتدایی و اصلی رشد كودك است.
خوش نظر با اشاره به اینكه در آغوش گرفتن كودك به او احساس امنیت می دهد، می گوید: در آغوش گرفتن به دو نوع "جسمی" و "روانی" تقسیم می گردد. در آغوش جسمی، مادر كودك را به شكل عادی و معمولی میان بازوانش در آغوش می گیرد، این درحالیست كه هنگام در آغوش گرفتن روانی یا ذهنی، مادر با فكر كردن به نوزاد تازه متولد شده، او را به لحاظ روانی در آغوش می كشد. در این حالت مادر در ذهن، جایی برای فرزند خود باز می كند و از این طریق كودك را در آغوش ذهنی خود جای می دهد، بنابراین این مسئله بسیار عمیق تر از آن است كه بخواهیم صرفا با شیر دادن بر اساس تغذیه، كودك را تامین نماییم.
خوش نظر اعتقاد دارد كه حتی در روستاها مادران هنگامی كه برای كار كردن روی زمین كشاورزی خانه را ترك می كنند، كودك را به كمرشان می بندند، این روش بدیهی ترین و ساده ترین شكل ارتباط لمسی میان كودك و مادر است.
ایشان در ادامه درباره نحوه شیر دادن مادران شاغل به نوزاد هم اینطور توضیح می دهد: امكان دارد بعضی از كودكان از شیر خشك تغذیه كنند اما مادران باید این شیر خشك را هم با در آغوش گرفتن و لمس كودك به فرزند خود بدهند چراكه هدف اصلی تغذیه تولید امنیت و برقراری ارتباط میان مادر و كودك است.
این متخصص روانشناسی كودك اعتقاد دارد مادرانی كه گرفتار افسردگی هستند امكان دارد آمادگی و توانایی لازم برای تولید شیر و یا در آغوش گرفتن كودك را نداشته باشند، متاسفانه مادران افسرده به خاطر شرایط روحی كه دارند توجه شان كمتر به سمت كودكشان معطوف است و انرژی لازم برای بودن با كودك خویش را ندارند، این مسئله در تولید احساس ناامنی و سایر مشكلات روانشناختی اثرگذار است. مادران مضطرب هم به علت مشكلاتی كه دارند یا كودك را خیلی زیاد در آغوش می گیرند یا امكان دارد كه بسیار كم آنها را بغل كنند. در هر دو حالت كودك احساس ناامنی و ناكامی دارد. پژوهشگران معتقدند مادران یخچالی مادرانی هستند كه از هرنوع ارتباط لمسی و در آغوش گرفتن كودك خودداری می كنند، چنین مادرانی سبب تولید مشكلات روانشناختی عدیده ای برای كودك می شوند.
وی اعتقاد دارد كه در آغوش گرفتن و نگه داشتن، از اساسی ترین و بنیادی ترین نیازهای كودك می باشد كه عدم ارتباط لمسی و عدم حضور در آغوش بین مادر و كودك زمینه تولید انبوهی از اختلالات شخصیتی و روانی را در سنین بزرگسالی بوجود می آورد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب