چرا زمان برای کودکان طولانی تر می گذرد؟
سرشیر: خراسان رضوی وقتی کودک بودیم، خیلی از ما این تصور را داشتیم که تابستان یا دوره های دیگر از زندگی نسبت به بزرگسالی طولانی تر از گذشته است. هم اکنون تعدادی از محققان بطور تجربی بررسی نموده اند که آیا درک زمان با افزایش سن تغییر می کند و اگر چنین است، چگونه و چرا تغییر می کند؟
به نقل از ارث، پژوهشگران دانشگاه اتوش لورند در مجارستان گروهی از شرکت کنندگان سه گروه سنی چهار تا پنج سال، ۹ تا ۱۰ سال و بالای ۱۸ سال را ثبت نام کردند و از آنها خواستند که ۲ ویدیوی یک دقیقه ای تماشا کنند. بعد از تماشای فیلم ها، از شرکت کنندگان پرسیده شد که کدام طولانی تر است.
نمونه ها از یک مجموعه انیمیشن محبوب استخراج شده اند و از نظر خاصیت های بصری و صوتی متعادل بودند. یک کلیپ متشکل از رویدادهای متوالی سریع و دیگری یک سکانس یکنواخت و تکراری بود. بعد از تماشای فیلم ها، از شرکت کنندگان پرسیده شد که کدام طولانی تر است.
پاسخ ها نشان داد، دوسوم از کودکان قبل از مهدکودک ویدیوی پر حادثه را طولانی تر می دانستند و سه چهارم بزرگسالان همین احساس را در مورد ویدیوی بدون حادثه داشتند. گروه میانی که در آن شرکت کنندگان نظر مشابه اما متوسط تری نسبت به بزرگسالان نشان دادند، به پژوهشگران کمک کرد تا تغییر درک زمان را حدود سن هفت سالگی تخمین بزنند.
برای توضیح این تفاوت ها در درک زمان بین گروههای سنی، کارشناسان بر مفهوم رهیافت آنی یا اکتشافی استناد کردند که به توانایی افراد در استفاده از میانبرهای ذهنی یا پروکسی برای مساعدت با تصمیم گیری سریع اشاره دارد. با توجه به این که مغز ما یک ساعت مرکزی قابل اعتماد یا یک نقشه برداری حسی مستقیم از مدت زمان ندارد، باید از یک پروکسی در گذر زمان استفاده نمائیم.
دانشمندان اظهار نمودند که کودکان برای اندازه گیری زمان از نماینده ذهنی (نمایندگی ذهنی میانبری هست که ما در هنگام ارزیابی احتمالات از آن استفاده می کنیم) استفاده می نمایند. به عنوان مثال آنها از خود می پرسند که در مورد کدام ویدیو می توانند بیشتر صحبت کنند.
از آنجا که ویدیوی پرحادثه مملو از اکشن بود و شامل چندین قسمت بود، می توانستند بیشتر در مورد آن صحبت کنند؛ بدین سبب احساس کردند که طولانی تر است. با اینحال بین ۶ تا ۱۰ سالگی، کودکان مفهوم زمان «مطلق» یا «جهانی» را می آموزند؛ بدین سبب در بزرگسالی، وقتی یک فیلم جذاب را تماشا می نماییم، ذهن ما به شدت در داستان غوطه ور می شود؛ در صورتیکه در طول یک فیلم خسته کننده، بارها و بارها ساعت خودرا بررسی یا به چیز دیگری فکر می نماییم، همه این حواس پرتی ها ما را قادر می سازد تا از جریان زمان مطلق نمونه برداری نماییم.
به گفته پژوهشگران این ۲ وضعیت می تواند تغییر نسبتا عجیب و غریب حدود سن هفت سالگی را توضیح دهد و این سوگیری دائمی را بوجود آورد که برای مثال موارد بدون حادثه بسیار طولانی تر از تصور است؛ با اینحال برای درک درست رمز و راز زمان و چگونگی درک ذهن ما از آن به تحقیقات بیشتری نیاز است.
این مطالعه در مجله Nature Scientific Reports انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب