اسید لاکتیک عامل درد عضلانی بعد از تمرین نیست
سرشیر: خیلی از افراد پس از یک تمرین ورزشی گرفتار درد عضلانی می شوند و این وضعیت می تواند برای آنها آزاردهنده باشد و در بعضی موارد ممکنست حتی فرد از ادامه تمرینات دلسرد شود.
به گزارش سرشیر به نقل از ایسنا، دردهای عضلانی به طور معمول در ایام بعد از تمرین شدید ظاهر و به تدریج ناپدید می شوند. بااینکه عجیب بنظر می رسد که برای چنین پدیده رایجی دلیل پزشکی پیدا نشده باشد اما جامعه علمی مکانیسم های مسئول درد عضلانی را مشخص نکرده است. مانند هر موضوع دیگری که با احساس درد سروکار دارد، درک درد عضلانی شامل بررسی فرآیندهای بیولوژیکی پیچیده است.
درد پیش از هر چیز یک تجربه ذهنی است که از تفسیر سیستم عصبی از سیگنال های حسی ناشی می شود. دانشمندان مکانیسم های بیولوژیکی زیادی را برای توضیح منشأ درد عضلانی ارائه کرده اند و اتفاق نظر فعلی بر این است که چندین پدیده درگیر هستند. همین طور برخلاف آن چه ممکنست شنیده باشید، «اسید لاکتیک» هیچ ربطی به آن ندارد.
بعد از یک تمرین شدید و خصوصاً بعد از انقباضات غیرعادی (انقباضاتی که شامل مقاومت در مقابل کشش است، به عنوان مثال، هنگام پایین آمدن از پله ها)، در کوچکترین واحد بافت ماهیچه ای مخطط موسوم به «سارکومر»ها در بدن ما ضایعات بسیار ریز و ذره بینی شکل می گیرد.
اما خود این ضایعات دردناک نیستند، برای اینکه بلا فاصله بعد از تمرین وجود دارند، در صورتیکه درد عضلانی به طور معمول ظرف ۲۴ تا ۴۸ ساعت بعد ظاهر می شود.
از طرف دیگر، این میکروضایعات موجب ایجاد آبشاری از پدیده های فیزیولوژیکی در ساعات و روزهای بعد از ورزش شدید یا غیرمعمول می شوند.
علاوه بر این پدیده های فیزیولوژیکی، لطمه های ریز همین طور منجر به اثرات عملکردی مانند از دست دادن قدرت، افزایش سفتی یا تورم قابل مشاهده عضله می شود. با این وجود، بنظر می رسد هیچ یک از این نشانگرها بطور کامل با احساس درد مرتبط نیستند. بدین سبب این احتمال وجود دارد که مکانیسم های مختلفی با هم تعامل داشته باشند و موجب ایجاد درد شوند.
خود سیستم عصبی نیز نقش اصلی را در بروز درد عضلانی ایفا می کند. احساس درد در عضله وجود ندارد. این وضعیت نتیجه تفسیر سیگنال های درد - سیگنال های هشدار دهنده - دریافت شده توسط مغز است.
چگونه از درد جلوگیری کنیم؟
به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، درد عضلانی جای نگرانی ندارد و بطور کلی ظرف چند روز ناپدید می شود. با این وجود، اثرات عملکردی، مانند از دست دادن قدرت، گاهی اوقات می تواند کمی بیشتر بطول بیانجامد (مخصوصاً زمانی که تمرین شدید بوده است) و ناپدید شدن درد عضلانی لزوماً نشانگر خوبی برای ریکاوری عضلات نیست.
بهترین راه برای جلوگیری از درد عضلانی این است که با تمرین تدریجی آماده شوید. از آنجا که عضله یک اندام بسیار سازگار است، مواجهه با یک ورزش موجب می شود که در مقابل لطمه های عضلانی ناشی از استرس های دیگر در آینده بسیار مقاوم تر شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب